— Psychoterapia
Sesje indywidualne
Psychoterapia indywidualna
Dla dzieci od 12 roku życia i dorosłych. Psychoterapia dotycząca:
- Depresji
- Zaburzeń lękowych:
- Fobia społeczna
- Napady paniki
- Zaburzenia pod postacią somatyczną
- Zaburzenia obsesyjno kompulsyjnego
- Trudności w relacjach
- Niskiego poczucia własnej wartości
Psychoterapia dzieci
- Zaburzenia lękowe
- Zaburzenia depresyjne
- Zespół Aspergera
FAQ - Często zadawane pytania
- obniżenie nastroju;
- brak odczywanej radości/satysfakcji/zadowolenia;
- brak motywacji;
- słaba koncentracja;
- niska samoocena;
- poczucie winy;
- pesymizm;
- myśli/czyny samobójcze;
- problemy ze snem;
- problemy z apetytem.
Niestety w depresji ciężko nam zmotywowć się do nawet jakiegokolwiek działania, łatwo wtedy wpadamy z jeszcze większą bezradność i samokrytycyzm. Skutkuje to tym większym negatywizmem, wycofaniem i smutkiem.
Lęk jest emocją która w naturalny sposób pojawia się w naszym życiu. Stres to reakcja na trudną dla nas sytuację jak np. poznawanie nowej osoby, przemawianie publiczne.
Zaburzenia lękowe (nerwice) to stany napięcia i niepokoju (przebodźcowania i wyczerpania naszego układu nerwowego). Pojawiają się gdy wyczerpały się nasze naturalne zasoby radzenia sobie ze stresem/ trudnościami. Są najczęściej diagnozowanymi zaburzeniami psychicznymi.
Istnieje wiele rodzajów zaburzeń lękowych m.in:
- Zespół lęku panicznego (napady paniki).
- Fobia społeczna.
- Fobie proste.
- Zaburzenie lęku uogólnionego.
- Agorafobia.
- Lęk separacyjny.
- Mutyzm wybiórczy.
W zaburzeniu lęku panicznego występują napady silnego lęku nazywane atakami paniki. Ataki paniki są bardzo nieprzyjemnymi, nagłymi i niezwykle silnymi napadami lęku. Osoby cierpiące na zaburzenie lęku napadowego mają poczucie życia w obliczu nadchodzącej katastrofy. Obawiają się nadchodzącego zawału, wylewu, szaleństwa czy śmierci. Atakom paniki towarzyszy szereg bardzo nieprzyjemnych doznać cielesnych i psychicznych takich jak m.in:
- kołatanie serca;
- duszności;
- zawroty głowy;
- uczucie gorąca;
- potliwość;
- dezorientacja;
- uczucie szaleństwa.
Lęk paniczny może prowadzić do rozwoju agorafobii.
Agorafobia to lęk przed przebywaniem w określonych miejscach a nawet ich unikania. Osoba cierpiąca na agorafobię obawia się miejsc z których będzie jej trudno uciec w razie pojawienia się ataku paniki (np. środki komunikacji, sklepy, kina, windy). Agorafobia bardzo utrudnia codzienne funkcjonowanie. Może prowadzić do całkowitego wycofania się z życia i pozostawania we własnym domu.
Fobia społeczna to bardzo nasilony lęk związany z przebywaniem z innymi osobami. Ten typ lęku może prowadzić do wycofania się z życia towarzyskiego, zawodowego czy szkolnego. Osoba doświadczające fobii społecznej obawia się oceny, upokorzenia, kompromitacji ze strony innych ludzi. W związku z tym doświadcza szerego nieprzyjemnych objawów takich jak: kołatanie serca, zaczerwienienia, duszności, potliwości, drżenia rąk i in. Osoba taka zdaje sobie sprawę z własnej nadmiernej reakcji lękowej na inne osoby jednak nie jest w stanie sobie z tym poradzić.
Fobie proste (specyficzne) to nadmierny lęk związany z konfrontacją z określonymi sytuacjami, zwierzętami, czynnościami, zjawiskami.
Wymieniamy m.in :
- Arachnofobia (lęk przed pająkami).
- Akrofobia (lęk wysokości).
- Dentofobia ( lęk przed dentystą).
- Hemofobia (lek przed krwią).
- Zoofobia (lęk przed zwierzętami).
- Klaustrofobia (lęk przed ciasnymi pomieszczeniami).
- Aerofobia (lęk przed lataniem samolotoem).
- Brontofobia ( lęk przed burzą i piorunami).
Lęk uogolniony to stany napięcia i niepokoju towarzyszące niemal przez cały czas. Osoby doświadczające tego typu zaburzenia mają objawy psychosomatyczne (czyli min. przyspieszone bicie serca, bóle głowy, mięśni, derealizacje). Na skutek nadmiernego martwienia się i niepokoju często mają trudności ze snem, nie potrafią się skupić na pracy czy nauce.
Zaburzenia psychosomatyczne to dolegliwości które wywołane są czynnikami psychicznymi/emocjonalnymi. Nie da się oddzielnić naszej psychiki od ciała. Objawy psychiczne i somatyczne często wzajemnie na siebie wpływają. Często na początkowym etapie osoba taka korzysta z wielu wizyt lekarskich w celu rozpoznania i leczenia dolegliwości które pojawiają się w jej ciele. Gdy wykluczona zostaje diagnoza lekarska osoba taka kierowana jest do psychologa/ psychoterapeuty/psychiatry. Do często występujących dolegliwości psychosmatycznych należą:
- zawroty czy bóle głowy;
- drżenie rąk czy ciała;
- kołatanie czy przyspieszone bicie serca;
- dolegliwości ze strony układu pokarmowego;
- obniżona odporność.
Zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne (OCD) polega na tym, że osoba odczuwa przymus wykonywania określonych czynności. W zaburzeniu tym pojawiają się myśli natrętne (obsesje) które prowadzą do kompulsywnych zachowań. Pojawiające się natretnie myśli łączą się z obawem i niepokojem i często dotyczą różnego rodzaju czyhających zagrożeń np. zarazki na rękach, niezakręcony gaz. Często występujące czynności natretne to np: mycie rąk, sprawdzanie (wyłaczonych urządzeń elektrycznych, drzwi), potrzeba przypominania sobie zdarzeń.
Stres jest niedołączną częścią naszego życia. Jest to reakcja organizmu na różnego typu zdarzenia z którymi nie potrafimy sobie poradzić. Stresory to wydarzenia z naszego życia takie jak np.: hałas, brak pracy, kryzys w związku, strata, niepewność jutra, przebodźcowanie. Są dwa rodzaje stresu:
- eustres: motywujący do działania (np. zakochanie, zawody sportowe).;
- dystres: demotywujący, paralizujący (np. utrata pracy, rozwód).
Początkowo motywujący stres po osiagnięciu pewnego progu (np. czasu, czy ilości) zamienia się w stres negatywny z którymi wiele osób nie potrafi sobie poradzić.
Zaburzenia snu dotyczą głównie
Stres jest niedołączną częścią naszego życia. Jest to reakcja organizmu na różnego typu zdarzenia z którymi nie potrafimy sobie poradzić. Stresory to wydarzenia z naszego życia takie jak np.: hałas, brak pracy, kryzys w związku, strata, niepewność jutra, przebodźcowanie. Są dwa rodzaje stresu:
- eustres: motywujący do działania (np. zakochanie, zawody sportowe).;
- dystres: demotywujący, paralizujący (np. utrata pracy, rozwód).
Początkowo motywujący stres po osiagnięciu pewnego progu (np. czasu, czy ilości) zamienia się w stres negatywny z którymi wiele osób nie potrafi sobie poradzić.